Юря

Так на Юря в нас ся знало,
Ож вдовиця'м ся орало.
Булї в землю тай пасулю,
В нас садили лиш по Юрю.

Днись череду гнали в поле,
Сперед тым - худōбі соле,
Вбы ни ймали ся хвороты,
Врокы злі тай нечистоты.

Но а даґде в нас, на Юря,
За вōдōв, та мокне цуря!
Бо є звык ся поливати,
Й кріпости при тым желати.

Тōму красно днись желаву,
Вбы Юрко ся файно мав.
Серенчі Вам й благодати,
Й шуга за біду ни знати!