Кой у шпорі є огинь

Тото дуже файный динь,
Кōй у шпōрі є огинь.
Там дрывцята тріскотят,
А іскринкы лиш литят.
Хлібчик в блōдирі ся пік,
Тай вто быв ни давный вік.
Файно я уто тямлю,
Пораз приснит ся, кōй сплю.
Щӯпкы там ся фурт сушили,
Пак ōріхы ся трощили.
В хыжи файно тай тепло,
Ци тямиш исе ты, хло?
Яка чилядь была рада,
Из дрывами пōвна лада.
У студинї, зимнї дны,
Файно мали сме ся мы.
Но сятила бы ся мода,
Вна, ги вта мерска погода.
Выдтїснила, розморила,
Всьо на инше замінила.
Май конфортно стало, файно,
Нич ни спорю, чесно, айно.
Айбо шуга ни забуду,
Тай фурт споминати буду.
Як дрывцята в шпōрі сняли,
А пак красно ся имали.
Як лиш гепали іскринкы,
На двōрі литят снїжинкы...
А кōй булі ся пекли,
Та ōнь слины там текли!
Хōть проплыне скоро час,
Ни взьме спомин сись выд нас!