Лущіня

Нагадав си я типирькы,
Як мы лущили давно.
Высыпали з міхӯв струча,
Пōсїдали пӯд вино.

Спит годована худоба,
А в двӯрцьови галаман:
Убступили ворох струча,
Мы на нього были пан.

Лампочка на хыжи свїтит,
Бисїда ся з нōвтōв ллє,
Бо далеко чути піря,
Й запах струча додає.

Ни утїкло много часу,
Пиля нас из піря пласт.
Гинде струча золотоє,
Та сякый у нас контраст.

И традиція фурт была,
Кидь найти червеный струк,
Треба в піря си лігати,
Кобы лиш дӯйшōв до рук.

Позябут до ночи струкы,
Лиш роса ся з них утре.
Треба їх зобрати в міхы,
Піря в ворох, до чуре.

Пак на другый вичӯр тоже,
Лущити, кōй є вже час.
Сякый быв талант ōсїнньый,
Сякый быв сохташ у нас.